Met een vriendin uit Rijsel naar Christophe gaan zien in L'Aéronef. Le seul. Le vrai. Voor de pauze een greep uit zijn elektronisch getinte werk van na 2000. Na de pauze zijn klassiek oeuvre met nummers als Les marionnettes en Les mots bleus. En of ie Aline heeft gezongen? Jawel, bien sûr, maar niet zomaar. Hij stak het nummer in een Radiohead-kleedje en bracht het op de tonen van Creep, en zo werd "And I'm a Creep" uiteindelijk "Et j'ai pleuré". Je moet het meemaken om het te geloven. Als afsluiter smokkelde hij er nog de gitaarsolo uit Purple Rain in, bij wijze van buiging voor Prince. "J'avais dessiné sur le sable" werd trouwens "j'avais du sniff sur le sable"; sniff, ja, dat wat je met je neus opzuigt natuurlijk, maar ook het geluid van iemand die huilt - pas mal! Enfin, de 70-jarige Christophe zette een straf concert neer. Haal die man naar de Roma zou ik zeggen...
Twee keer live hieronder, twee keer in de Olympia enkele jaren geleden. Luister goed naar het tweede nummer, onbekend pareltje (enfin, bij ons toch).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten