"Avec un brin de nostalgie" (Aznavour)

In 2015 bracht le grand Charles op 91-jarige leeftijd een nagelnieuwe plaat uit. Openingsnummer Avec un brin de nostalgie is een Aznavour grand cru, misschien wel het beste wat hij de voorbije dertig jaar heeft gemaakt - het zwaartepunt van zijn carrière blijven de jaren '60 en '70. Opnieuw vertolkt hij beter dan wie ook dat het verleden geen jas is die je zomaar kunt uitdoen. Zijn stem is bijna kapot en hij doet geen moeite om dat te verbergen. Die breekbaarheid geeft het lied een Johny Cash-cachet, de Cash van de American Recordings. Avec un brin de nostalgie is schoonheid en waarheid in een ontroerende omhelzing.

Matthijs van Nieuwkerk had de moed om zijn hommage aan Aznavour in DWDD te openen met de sobere prachtclip van dit lied. Het licht doofde in de studio. Dan volgde twee minuten lang deze onbekende parel. Matthijs kwam uiteindelijk terug in beeld en sprak even geroerd als bevlogen over zijn held. Op de achtergrond bleef de clip doorlopen - Aznavour lipt af en toe enkele woorden mee, meestal zwijgt hij en kijkt in de lens zoals alleen hij dat kan, een groot acteur was hij ook. Terwijl Matthijs praatte, hoorde je Aznavour nog altijd zachtjes Avec un brin de nostalgie zingen. Die laatste ingreep maakte het helemaal af.

Meermaals heb ik aan die welbekende tafel met Matthijs over Aznavour gesproken. Ook aan die momenten moest ik eerder deze week terugdenken. Iedereen verwachtte dat hij zijn programma die avond zou omgooien. Dat deed hij met stijl. “Hij zong me naar de horizon.” Het verrassende begin van DWDD was ronduit grote klasse.

Hieronder vind je de hele clip, met de mooie climax waar zijn stem nog een laatste keer klimt en uitpakt. Dit moet u echt een keer uitkijken - ik voegde er ook de hele tekst bij.

PS Bekijk zeker ook even het begin van DWDD.

Avec un brin de nostalgie
Je nourris mon ancien pick up
De vinyles que j'avais acquis
Dans mes folles années Be Bop
Je me verse un fond de whisky
Et de secourir mes pensées
Embuées de mélancolie
Pour voyager dans mon passé

Passé jalonné d'interdits
D'amour secrètes et d'amour fou
Qui viennent perturber mes nuits
Mes solitudes mais surtout
Joue sur mes remords mes regrets
Tandis que mon écran s'emplit
D'image animées désormais
Avec un brin de nostalgie

Avec un brin de nostalgie
Ma mémoire me joue des tours
Était-ce Lorraine ou Sophie
Qui m'a laissé tomber un jour ?
J'avais quoi 16 ans et demi
Jouant crânement les tombeurs
Et je me retrouvais groggy
Avec des larmes plein le coeur

Mais à cet age, on oublie
On vit de rêves et d'illusions
Les filles vont et se marient
Quand draguent encore les garçons
J'ai connu bien d'autres échecs
Qui pourtant ne m'ont rien appris
Depuis je fume et je bois sec
Avec un brin de nostalgie

Avec un brin de nostalgie
De dispute en séparation
Seul sans amour et peu d'amis
Dans mon champ de désolations
Je passe mes jours et mes nuits
A ruminer mes déceptions
Le coeur à tout jamais meurtri
Sans état d’âme et sans passion

Avec un brin de nostalgie
Sur les ruines de ces amours
Que j'ai gâchées que j'ai détruit
Mon mal de vivre est sans secours
Mes espoirs sont à l'agonie
Mes années restent sans retour
Je n'attends plus rien de la vie
Et vis ma vie au jour le jour
Le coeur brulé de mes amours
Et de nostalgie