En of ik het begreep dat hij zo door de toverkunst van Klaas Sluter werd gegrepen! De Michelangelo van de Lage Landen lijkt helemaal vergeten, maar Jan Vanriet bracht hem naar De Zwarte Panter - de galerie die dankzij hem terug een beetje kapel is geworden. Sluter (gestorven in 1406) krijgt in mijn in de maak zijnde boek een meer dan belangrijke bijrol. Het zou fijn mocht de beeldhouwer opnieuw opgaan in de vaart der Nederlandsche volkeren. Zei ik. En daar stonden we te praten over Filips de Stoute, Melchior Broederlam en al die vergeten, maar essentiële figuren van onze geschiedenis. Jan is schilder, schrijver én lezer. Zoveel is duidelijk.
Of hij daar even wilde poseren? Bij “zijn pleurant van Sluter”. Meester Vanriet liet zich niet smeken. Ongevraagd deed hij ook nog de pose van kanselier Rolin na, zoals Van Eyck die in 1435-36 vereeuwigde. Ik was van Gods hand geslagen, maar drukte gretig af, want Van Eyck is nog meer dan Sluter een belangrijk personage uit mijn nieuwe boek. Ik had net mijn schrijftafel verlaten, maar stond daar in de Panter plotseling in het decor dat ik de afgelopen jaren zorgvuldig bij elkaar had gepuzzeld. Merci, Jan.
Wat een mooie tentoonstelling trouwens! Hoogtepunten: een verdwaasde Huilebalk (Houellebecq als filosoof), een zelfportret onder de douche en een werkelijk schitterende aquarel van Stefan Zweig, die ik zo in mijn werkkamer zou hangen. Voor die Zweig moet u de Zwarte Panter wel bij de staart grijpen, maar het loont de moeite!
EX VOTO - DE ZWARTE PANTER - nog tot 24 juni
Geen opmerkingen:
Een reactie posten