Soms vraag je je af waar je mee bezig bent. Drie jaar werken aan een boek. Die lange adem waar maar geen einde aan lijkt te komen. Waarom? Er is nog zoveel schaafwerk aan wat je al schreef, en er moet ook nog zoveel vers worden geschreven. Twijfel. En toch kun je niet anders dan wat het aloude spreekwoord voorschrijft: "En de boer hij ploegde voort". De ene voor na de andere. Misschien dat later die scheef getrokken voor de mooiste van allemaal zal blijken. Op een dag zal al die twijfel, al het gesakker vergeten zijn. De dag dat het boek er is en je hopelijk beseft dat er je niets te verwijten valt. Maar dan nog kan het een slecht of minder geslaagd boek zijn, of eentje dat geen hond zal willen lezen. Toch zal je die dag het kleinood koesteren als een pasgeboren baby. Alleen lijkt die dag vandaag een kleine stip aan de horizon. Enfin, je trekt je schoenen aan en marcheert met hernieuwde moed naar dat haast onmerkbare punt in de verte. Zou Brel dan toch gelijk hebben? “Talent bestaat niet, talent is goesting hebben om iets te doen.”
(En toen kwam dochterlief mijn bureau binnen met een zak om de schouders, en zei op een toon die geen tegenspraak duldde : "Papa, ik ga centjes kopen." Ik moest lachen, maar besefte nadien pas dat ze overschot van gelijk had. Je moet blijven geloven in wat je doet, hoe onmogelijk het beoogde doel je soms ook lijkt.)
(foto is een tipje van de sluiter)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten