Chartres per kruk (3): oude en nieuwe filmglorie

Zuidertoren van de kathedraal.

Mijn twee weken in Chartres zitten erop. Opdracht: Citybook schrijven over de kathedraalstad, een initatief van deBuren. Op mijn blog noteerde ik enkele voorvallen. Derde en laatste aflevering. Het Citybook zelf volgt later.

Wie presenteerde zich enkele dagen geleden in het vlakbij gelegen theater? Pierre Richard, de ster uit Le grand blond avec une chaussure noire (1972) en La chèvre (1981*). Eens goed lachen, dacht ik. Een frisse duik in een diep bad van nostalgie, begrijpt uw wel. Helaas, driewerf helaas. Flauwe grappen en een redelijk magere podium-présence. Het publiek lachte wel, maar niet uit volle borst. Ze applaudisseerden beleefd en wachtten de ster naderhand op in de foyer. Zo’n verleden krijg je gelukkig niet kapot door een mindere voorstelling. 

Zaterdag werd ik verwacht in de plaatselijke Médiathèque voor een gesprek. Voor een geïnteresseerd publiek vuurde gastheer Thierry Plantegenet vinnig vragen op me af. Over Europa, literatuur, Chartres, plaasters en krukken. Toen nam een acteur plaats op de scène. Hij las een door hem gekozen tekst voor: het relaas van mijn nachtelijke avonturen in het Antwerpse Hôtel du Commerce (de eerste bladzijden van O vermiljoenen spleet! Seks, erotiek en literatuur). De zaal luisterde aandachtig, gniffelde bij bepaalde passages en applaudisseerde hartverwarmend. Ja, Thomas Marceul maakte zich driftig mijn erotische overpeinzingen eigen. Eigenlijk wou ik zelf lezen, maar neen, zo werd vooraf duidelijk gemaakt, daarvoor hadden ze een acteur ingehuurd. En kijk, plots kreeg mijn tekst een ander leven. Bleek het boeiend om je eigen luisteraar te zijn. 

Tot slot van mijn verblijf ben ik naar Intouchables** gaan zien, dé succesfilm in Frankrijk. Stevent qua kijkcijfers af op La grande vadrouille en Bienvenue chez les Ch’tis. Vergeet de statistieken, maar geniet van de humor en de ontroering. Ja, ga dat zien, niet twijfelen. Wat u helaas zal missen is de reclame uit Chartres. Een tiental plaatselijke zelfstandigen adverteert in de zalen. Het deed me denken aan mijn jeugdjaren toen tijdens de reclame voor supermarkt Driesen lokale bekenden het scherm van de Herentalse bioscoop Funkis bestormden. Lang geleden. Maar Chartres projecteerde me meedogenloos naar de Stille Kempen van weleer. Het verleden gaat nooit over. 

Het was hier goed toeven. Tussen de doden en de levenden, het verleden en het heden. Tussen kathedraal en kruk. Tussen glasraam en plaaster. Au revoir. Au grand plaisir de se revoir. 

* Een cultscène uit La chèvre, met Gérard Dépardieu en Pierre Richard.

** En de ‘bande d’annonce’ van Intouchables.