 |
| Jean-Léon Huens, 's Lands Glorie |
Daar valt ze voor de zoveelste keer van haar paard. Deze keer in mijn nieuwe boek. 1482. Wijnendale. U kent (wellicht) het verhaal. Weer zo’n mythisch sleutelmoment uit onze vaderlandse geschiedenis.
Daar valt mijn 3,5-jarige kleuter binnen en zegt dat ze met de klas naar een kasteel gaan. Naar Wijnendale. Ik hoor het haar zeggen en het is alsof ik zelf van mijn paard val. Ja, mijn lieve dreumes zal vandaag rondlopen op de plek waar ik thuis achter mijn bureau in gedachten vertoef.
Het is meteen afgesproken: deze zomer gaan we samen naar Wijnendale. Ja, zegt ze, naar Maria van Bourgondië. En haar paard, voegt ze toe. Want, gaat ze verder, die valt van haar paard. In Wijnendale.
Daar valt mijn 3,5-jarige kleuter binnen en zegt dat ze met de klas naar een kasteel gaan. Naar Wijnendale. Ik hoor het haar zeggen en het is alsof ik zelf van mijn paard val. Ja, mijn lieve dreumes zal vandaag rondlopen op de plek waar ik thuis achter mijn bureau in gedachten vertoef.
Het is meteen afgesproken: deze zomer gaan we samen naar Wijnendale. Ja, zegt ze, naar Maria van Bourgondië. En haar paard, voegt ze toe. Want, gaat ze verder, die valt van haar paard. In Wijnendale.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten