Gisteren mocht ik een uur te gast zijn bij Nooit meer slapen. Een uur lang praten: over de Napoleon-voorstelling uiteraard, maar ook over mijn boeken, en ja, over zowat al mijn boeken. Pieter van der Wielen is een journalist die leest, zo eentje die me vroeg naar details uit Parijs retour (2006) of O vermiljoenen spleet (2010). En die zelfs nog even naar mijn rubriek in De Laatste Show hengelde. Wat een heerlijkheid. Je voelt je vereerd dat de interviewer echt weet wat je hebt gedaan. En dan besef je hoe zeldzaam zoiets is geworden. Waarom zou een journalist ook een dik boek lezen, laat staan zich verdiepen in een oeuvre, als er pakweg 9 minuten zendtijd voor worden uitgetrokken en er daarna meteen iets ander ter sprake moet komen? Maar een uur? Ja, dan moet je beslagen ten ijs komen. Dat deed Peter van der Wielen met brio.
Oh ja, ik blijf het nog even herhalen. Nu zondag beginnen we aan onze Nederlandse veldtocht, en wel in Leiden.
PS: Pieter van der Wielen zei iets moois op de radio: « Opmerkelijk bij jou is de combinatie van lyrische bevlogenheid en ascetische werklust ». Het zijn van die zinnen die het verdienen een keer te worden opgeschreven. Bij deze.
 |
| Klik hier. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten