Brel zou dit jaar tachtig geworden zijn. De bekende Belg schreef makkelijk een twintigtal alom gekende klassiekers bij elkaar, maar in het totaal vloeiden er om en bij de tweehonderd liederen uit zijn pen. Je kunt dan ook moeiteloos onbekende parels uit zijn oeuvre distilleren. Dat zal ik dit jaar voortaan maandelijks doen. Hieronder alvast tekst en uitleg bij Tango funèbre uit 1964 (voor €0,99 te grabbel op iTunes). En het lied zelf natuurlijk.
Tot drie keer toe geeft Brel het woord aan een personage dat zich zijn dood probeert voor te stellen. Van het scherpzinnige Le Moribond (1961) en het naar de keel grijpende Le dernier repas (1964) tot het weinig bekende, en pessimistische Tango funèbre. De held van dit lied beeldt zich in hoe zijn nabestaanden na het plengen van enkele valse tranen zijn huis zullen doorzoeken (“Ah! Je les vois déjà”). Hoe zijn vrouw zich zal storten in de armen van een ander. Terwijl hij nog springlevend is, ziet hij al hoe de lijkkist definitief zijn gebeente zal omsluiten.
Deze wervelende tango van dood en leven, van grandeur en kleinheid eindigt met een typische, krachtige breliaanse uithaal. Als de man dat bij leven allemaal beseft, hoe durft de goegemeente hem dan vragen om alleen maar water te drinken, de meisjes met rust te laten, geld te sparen en leve de koning te roepen? De dood inspireert de held (die plots heel erg op Brel lijkt) dan ook om het leven tot in de kleinste details en verlangens te beleven. Tango funèbre is een onverwachte en originele oproep tot ongebreidelde levensvreugde.
Brel zou dit jaar tachtig geworden zijn. De bekende Belg schreef makkelijk een twintigtal alom gekende klassiekers bij elkaar, maar in het totaal vloeiden er om en bij de tweehonderd liederen uit zijn pen. Je kunt dan ook moeiteloos onbekende parels uit zijn oeuvre distilleren. Dat zal ik dit jaar voortaan maandelijks doen. Hieronder alvast tekst en uitleg bij Tango funèbre uit 1964 (voor €0,99 te grabbel op iTunes). En het lied zelf natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten