Marijn Brouwers brengt hommage aan Aznavour (Bon anniversaire)

Heel mooi.  

La bohème in het Nederlands, gezongen door Marijn Brouwers die Aznavour voor zijn negentigste verjaardag eert met een cd en een reeks concerten.
Meer info op zijn site.

Cover van de maand: tragedie met een happy end?

Clémentine Melois is een Franse artieste die niet alleen veel van literatuur houdt, maar ook van Photoshop. Louter voor haar plezier heeft ze ervoor gekozen om nu en dan die twee werelden te combineren. Voor haar is het "een liefdevolle hommage" aan de literatuur, en we kunnen daar alleen maar mee instemmen. Misschien enkel toevoegen dat het vaak ook een "hilarische hommage" is.

Geheimtip: Bernard Lavilliers!

Muziek kan toch magisch zijn. Uitgeput zat ik op mijn zitje in de Zenith van Lille voor een optreden van Bernard Lavilliers. Met zijn geweldige band klopte hij de vermoeidheid moeiteloos uit mijn organisme. Heerlijk concert: melodieus en genereus, ritmisch en erg 'dansant'! 

Bij ons niet bekend, maar deze man heeft zich een unieke positie veroverd tussen Ferré en Gainsbourg - het chanson overgoten met zuiderse klanken van salsa, rumba en rock'n roll. Geëngageerd én poëtisch.

Als u eens wilt proeven: hieronder twee ijzersterke nummers. Les mains d'or (2001) over het wedervaren van zijn vader als metaalarbeider, en zijn klassieker Idées noires (1983) met Nicoletta - jawel, de sterzangeres uit de jaren zestig hier te horen (niet te zien) in een typische jaren '80-clip. 

"Als iemand het chanson kan redden, is dat Bart Van Loo" (vier sterren in NRC)

Iemand moet in mijn arm knijpen. Na de vier sterren vorige week in zowel Trouw als de Volkskrant, volgt nu het NRC met dezelfde beloning. Tussen de plooien door waren er ook maar liefst vijf sterren in De Stentor en de Steenwijker Courant. Wat een wonderlijk weekend was het. Twee keer volle bak in de prachtige Kleine Komedie. Nederland is te gek: volle zalen, staande ovaties en warme recensies. Alles is voorlopig natuurlijk en het was een lange weg, maar het is heerlijk om hier even te mogen toeven. Dankuwel beste toeschouwers! Les Pays-Bas: 12 points! In de eerste plaats maak ik evenwel een buiging voor mijn kompanen Eddy et les Vedettes. 

 "Als iemand het chanson kan redden, is dat Bart Van Loo" (vier sterren in NRC)

 "Van Loo vertelt, gepassioneerd en soms zelfs ietwat clownesk, terwijl Vedettes-zanger Frank Mercelis de muzikale illustraties recht doet door bij elk nummer een gepast timbre aan te heffen. (...)
Van Loo lijkt de wetenswaardigheden bij tientallen uit zijn mouw te schudden en maakt er barokke boutades van, maar schrikt niet terug voor volle ernst. Zo is deze voorstelling een met smaak samengestelde compilatie van Franse topchansons, vrijuit associërend van Trenet tot Fugain, met luisterrijk commentaar. Als iemand het chanson kan redden, is dat Bart Van Loo." (Henk van Gelder, NRC, ****) 


"Bart en Eddy infecteren iedereen met het virus van het chanson" (vijf sterren in De Stentor)

"Het is pure liefde waarmee de Vlaming het evangelie van het chanson verkondigt. Wat een verteller en wat een performer! Hij spreekt, hij danst, hij zingt, hij marcheert en hij geniet. De poëzie van Brassens, het op wc-papier geschreven La mer van Charles Trenet, de relatie tussen Françoise Hardy en Charles de Gaulle, de laatste adem van Brel, prachtig vertolkt door Eddy Et Les Vedettes. En Meppel gaat uit zijn dak: verrijkt, begeesterd en al bijna verslaafd." (Dick Laning, De Stentor****)

"Geloof in het chanson uitbundig beleden" (Vijf sterren de Steenwijker Courant)

"Tijdens een van de meest uitbundige en vrolijke avonden ooit in de Grande Dame van cultureel Meppel realiseerden de bezoekers hoe we zijn opgevoed met chansons. Ze zongen, neurieden en dansten op aanwijzingen van Bart van Loo naar hartelust mee. (...) Van Loo vertelde de verhalen - muziekhistorisch was er veel te leren -, het geweldige ensemble Eddy et les Vedettes vertolkte de muzikale erfenis van talrijke chansonniers en chansonnières. Op een van de muzikale hoogtepunten van de avond, La Bohème van Charles Aznavour, barstte er op een van de achterste rijen een onweersbui aan hoesten en proesten los. Dat is te begrijpen als deze voortkwam uit pure emotie." (Tom Henzen, Steenwijker Courant, *****)

 

Chris Rachel Spatz (onvermoeibaar in onze verkoopstand) en Séba Thomé (onverslaanbaar op de contrabas) in de Kleine Komedie.

Maastricht

Tous ensemble...
Jeroen Tilkin, Seba Thomé, Frank Vanweddingen, Bibi, Geert Hellings en Frank Mercelis.

 

Sterre Konijn wint 30ste Concours de la Chanson Française

Gisteren won Sterre Konijn het 30ste Concours de la Chanson van de Alliance Française in Den Haag. Ze pakte publiek en jury in met een verstilde versie van "Nantes" van Barbara en een loepzuivere a capella-interpretatie van "Tout dit" van Camille. Ook Catalijne Janssen verdient een speciale vermelding: zij wist "Le diable" van Brel stevig op te poken. Het niveau van het hele deelnemersveld was trouwens erg hoog. Het was voor mij een eer in de jury te zetelen naast Tonny Eyk, Hans Cornelissen en Frances Gramende - die trouwens een buiging verdient voor de puike organisatie van dit evenement. Lang leve het Franse chanson. Met de nadruk op "leve"!

Kiezen is verliezen, maar omdat iedereen zo goed voor de dag kwam, vermeld ik nog graag dat Catalijne de Prix Jeunes Artistes Liesbeth List won en de Vlaming Borédas DIONYS ging lopen met de Prix de la Créativité (zijn nummer Toutes ces questions was heel bijzonder - ik citeer het uit het hoofd, hopelijk vergis ik me niet van titel). Voorts bracht Bruno Gatinet een grappige Charles Trenet (hoedje inbegrepen), pakte Daan Hofman het publiek in met Mathilde van Brel (Prix du Public), ging Sabine Beens speels aan de slag met Prévert en serveerde Oukje Hollander met haar vriendinnen een speelse en tegelijk gedisciplineerde Stromae (Papaoutai). Tenslotte had ik een zwak voor het zelf geschreven en bijzonder warm gezongen Le retour des hirondelles van Britta Maria en Maurits Fondse. Enfin, bref, soit, het was een geweldige namiddag.

PS: Oud-winnares Sarah D'hondt gaf een korte set waarin bleek dat ook Belgen goed uit de voeten kunnen als het op het Franse lied aankwam: ik hoorde een vertederend vrolijke Piaf en een verfrissend ontroerend "Parlez-moi d'amour".

Bovenaan: Sterre Konijn.

Daaronder: met Tonny Eik en Hans Cornelissen.

Op het podium tussen Sterre en Catalijne Janssen.

Onderaan: met Sarah d'Hondt.

"De leukste geschiedenisles die je ooit zult krijgen" (vier sterren in "Trouw")

Ongelooflijk, maar waar. Eergisteren nog in de Volkskrant, vandaag ook 4 sterren in Trouw. We krijgen zowaar een feestelijkere ontvangst in Nederland dan in Vlaanderen. De voorstelling is nu ook lekker gerodeerd natuurlijk. 

"Van Loo slalomt geraffineerd door de eeuwen heen en knoopt allerlei (historische) feiten aan elkaar. (...) Hij is een losse verteller, maakt vaak een goeie grap en zoekt voortdurend contact met het publiek. (...) Beeldend, in prachtig Vlaamse volzinnen en met verstand van zaken. (...) Hij haalt een grote troef uit zijn binnenzak: Eddy Et Les Vedettes, die nog meer glans geven aan de prachtige verhalen. (...) Voor wie een beetje thuis is in het Franse chanson is het een heerlijke avond herinneringen ophalen en ronduit genieten. Voor wie minder goed thuis is, maar wel affiniteit heeft, is het zonder meer de leukste geschiedenisles die je ooit zult krijgen". (Rinske Wels)

"Onweerstaanbare mix van vaart, stijl en humor" (vier sterren in de Volkskrant)

"Een onweerstaanbare mix van vaart, stijl en humor".

 Très cool. Vier sterren in de Volkskrant.

JORIS HENQUET − 07/04/14

Chanson, une belle histoire door Bart Van Loo en Eddy et les Vedettes - Leidse Schouwburg, 3/4

Alle data en meer pers hier.

Francofielen van Nederland opgelet: er toert dit voorjaar een voorstelling door het land die u niet mag missen. De Vlaamse schrijver Bart Van Loo, bekend van zijn chansoncolleges in DWDD, verkondigt samen met de band Eddy et les Vedettes zijn liefde voor het Franse lied nu ook in het theater. Hij doet dat met zo'n onweerstaanbare mix van vaart, stijl en humor, dat ook de niet-francofielen en zelfs jongeren die nog nooit in hun leven van Georges Brassens hebben gehoord, een leuke avond zullen hebben.

De voorstelling Chanson, une belle histoire begint verrassend genoeg in het Engels, met Sultans of Swing van Dire Straits. Want ja, ook de nu 41-jarige Bart Van Loo was in zijn tienerjaren monomaan gericht op Engelse popmuziek. Totdat hij op 16-jarige leeftijd via zijn docent Frans een liedje van Francis Cabrel hoorde. Een grote liefde voor het chanson was geboren. Een héél grote liefde, blijkt uit de tweeënhalf uur durende show, waarin Van Loo in Thalysvaart door de geschiedenis van het Franse lied raast. Hij doet dat grondig, want zijn belle histoire begint al bij de composities van Jean-Baptiste Lully uit de 17de eeuw. Daarna gaat het via de belle époque naar Gall, Trenet, Montand, Gainsbourg, Piaf, Brel, Bécaud, en alle zangers en zangeressen daar nog tussenin. Rond elf uur 's avonds staat de hele zaal onder aanvoering van een uitzinnige Van Loo te dansen op Franse disco. Er klinkt zelfs een vleugje Stromae, om maar eens extra te benadrukken dat het Franse lied nog lang niet dood is.

foto: Chris Rachel Spatz

Het geheim van dit muzikale feestje? Uiteraard de charismatische Van Loo zelf, die veel interessants te vertellen heeft en net zo makkelijk komische nummers maakt rond de witte zakdoek van Charles Aznavour, die tijdens La Bohème altijd het publiek in wordt geworpen, of het orgastische gekreun van Jane Birkin in Je t'aime... moi non plus. Minstens zo belangrijk is Eddy et les Vedettes, een goddelijke vijfmansband die de liedjes waarover Van Loo vertelt direct laat horen. Vaak in een korte versie, maar op de juiste momenten worden ook volledige nummers gespeeld. Het knappe is dat de band de soms ouderwetse muziek door hun strakke stijl de 21ste eeuw weet binnen te halen. Wanneer zanger Frank Mercelis Une belle histoire van Michel Fugain of La ville s'endormait van Jacques Brel zingt, klinken deze klassiekers als nieuw.

PS : Een dag later volgden ook nog eens vier sterren in Trouw. Dankuwel Nederland!

In het Parochieblad!

"Bart Van Loo mag zich in Vlaanderen terecht de ambassadeur van de Franse populaire cultuur noemen. Zijn liefde voor Frankrijk resulteerde in tal van mediaoptredens en boeken over het sociale, culinaire en artistieke leven van onze zuiderburen. Vooral zijn boek Chanson. Een gezongen geschiedenis van Frankrijk maakte hem bij het grote publiek bekend. De francofiele hype die hij daardoor in het leven riep, opende tegelijk nieuwe artistieke mogelijkheden.

De muzikale show Une belle histoire, waarmee Van Loo nu samen met zanger en muzikant Frank Marcelis door Vlaanderen en Nederland toert, illustreert dat. Als een volleerd entertainer vertelt Van Loo met veel humor en bravoure over Franse chansons en hun uitvoerders. Hij wordt daarbij live begeleid door Eddy et Les Vedettes. Het is een leuke avond vol nostalgie naar een tijd waarin de populaire muziek nog niet volledig door de Angelsaksische pop werd gedomineerd.

Of Van Loo nu over het liefdesleven van Edith Piaf vertelt, over de kracht van de herinnering bij Charles Aznavour, over de getormenteerde ziel van Jacques Brel of over het ontstaan van de Marseillaise, het publiek luistert in vervoering en zingt mee. Zoals op de tonen van La vie en rose: „,Il me dit des mots d’amour, des mots de tous les jours, et ça me fait quelque chose.” Piafs lied dateert weliswaar van 1947, maar de tekst zit blijkbaar nog feilloos in het Vlaamse collectieve geheugen. Althans bij een wat ouder publiek.Vandaar Van Loo’s oproep tot zijn fans om ook hun kinderen en kleinkinderen naar de show te sturen

Une belle chanson is meer dan een aaneenschakeling van melodieuze hits. Van Loo vertelt over de sensualiteit van Serge Gainsbourg, de vitaliteit van Johnny Hallyday en de tederheid van Brassens en Moustaki. Dat hij kan schrijven, wisten we al. Nu leren we hem ook kennen als een boeiende performer die zijn publiek kan ontroeren, doen lachen en meezingen. Als Van Loo zo passioneel van zijn liefde voor het Franse chanson blijft getuigen, moeten er wel nieuwe Stromae’s opstaan."

(Bert Claerthout in Kerk & Leven)

Nederland en het chanson - DWDD

Donderdag is het de Nederlandse première van "Une belle histoire" in Leiden (samen met de geweldige Eddy Et Les Vedettes). Gisteren mocht ik nog eens aan tafel bij Matthijs. Wat een fijne ploeg toch. Ze geloven erin, sturen waar nodig een beetje bij, maar laten me vooral mijn gang gaan. In de startblokken en vertrekken maar. En dat geeft vleugels. Matthijs is de perfecte host: luisterend met pretoogjes, af en toe een duwtje naar links of rechts gevend. Vermits we de komende weken het chanson naar Nederland brengen, deze keer over de verhouding tussen Nederland en het Franse lied.

Alle data van de tournee vindt u hier.