In het Nederlands Dagblad staat een groot stuk over de indrukwekkende hoeveelheid Napoleonboeken die verschijnen. De recensent heeft de meeste aandacht veil voor de boeken van Andrew Roberts en ondergetekende. De eerste schreef een boek met hagiografische trekjes, mij dicht de criticus een erg kritische houding toe. Uiteindelijk blijft de balans in evenwicht tussen "de leesbare en complete Roberts" en "het satirische, bijna romanachtige Napoleon. De schaduw van de revolutie". Hoe dan te kiezen? "Beide boeken zijn prachtig om lezen. Als je wilt lachen, jezelf wilt verbazen, en een bijna zintuiglijke ervaring van het Napoleontische wil hebben, moet je bij Van Loo zijn." Kijk, daar kan ik wel mee leven.
Ook verscheen een mooi interview op 8weekly waar het boek eerder al 5 sterren had gekregen: "De zoveelste biografie over de meest gedocumenteerde man uit de
wereldgeschiedenis, maar dat deert in dit geval zéker niet. (...) Ten
eerste is een levendige, soepel geschreven geschiedenisles die op geen
enkel moment belerend of saai is – op zich al een krachttoer. En ten
tweede is er de ondertitel: De Schaduw van de Revolutie. Van Loo
wil Napoleon begrijpen in het licht van dat kantelpunt in de
wereldgeschiedenis, die, zoals Van Loo beschrijft, zowel het leven gaf
aan de mensenrechten als aan de guillotine. (...) Napoleon is een
bewonderenswaardig doorwrocht werk, maar wat het boek écht tot een
aanrader maakt, is de zwier waarmee het geschreven is." (8Weekly)
Het interview kun je HIER nalezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten