Claudie Gallay schreef met De branding een bestseller die maar niet uit de toplijstjes wil verdwijnen in Frankijk. Nooit op nummer één, maar ondertussen wel twee jaar tussen de verkoopsuccesen. Ook de persreacties waren lovend. Zoiets wekt natuurlijk hoge verwachtingen.
- Een jonge vrouw neemt haar intrek in een Normandisch kustdorp om de vogelpopulatie in kaart te brengen. Het wordt snel duidelijk dat ze vooral probeert het verlies van haar geliefde te verwerken. Haar komst brengt vergeten dorpsgeheimen opnieuw aan de oppervlakte. Liefde en dood houden enkele bewoners al een half leven in een ijzeren wurggreep. Stapje voor stapje ontsluiert Gallay alle mysteries.
- De schrijfster hanteert een bijzonder sobere taal. Korte zinnen, duidelijke, krachtige beelden. Liever een woord te weinig dan te veel. Dat werkt goed, maar op de duur gaat het trucje vervelen. Die heldere stijl verklaart wel waarom een groot lezerspubliek het vuistdikke werk moeiteloos doorploegt.
- Eenvoudige taal volstaat natuurlijk niet voor een bestseller. De verhaallijnen worden door Gallay mooi uitgezet en kruisen elkaar op onverwachte momenten zodat de intrige heel lang op kruissnelheid blijft. Naar het einde toe vallen de ontbrekende stukjes in de puzzel, en wordt het boek net een tikkeltje te lang gerokken.
- Het mooiste aan dit boek is misschien wel het decor. De kust van de Cotentin krijgt al eeuwen de op gezette tijden woeste branding van het Kanaal over zich heen. Vuurtorens verrijzen in de afgrondelijk duistere nachten. Nu en dan vergaat een schip. En komen er dagen later nog planken aandrijven op het strand. Op dezelfde manier komt het verleden, waarin een schipbreuk centraal staat, beetje bij beetje, zeg maar plank na plank, bovendrijven. De branding schiet voor literaire fijnproevers een tikkeltje tekort, maar zal wellicht door heel wat mensen met plezier gelezen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten