Tussen de opengesperde benen van de postbode prijkt een carrousel. Zijn neus prikt een gat in de lucht, zijn hand houdt een fiets vast. Zo hangt Jacques Tati in mijn bibliotheek aan de muur. De eerste keer dat ik Jour de fête zag, was op 27 augustus 2003. De collectieve lach van het publiek maakte me jaren jonger. En zo gelukkig als een kind. Humor en poëzie in een prent uit 1949.
Tati’s schaduw hangt onmiskenbaar boven de Frans-Belgische film Rumba. Het verhaal van de onfortuinlijke leerkrachten Fiona en Dom is er echt eentje uit andere tijden. Ga zitten, adem diep, vergeet al die snelle films van nu, en geniet van de visuele gags die weliswaar –eerlijk is eerlijk- niet allemaal het hoogste niveau halen. De knipoogjes naar meester Jacques spatten van het scherm. Niet alleen hij, maar ook de legendarische hondjes uit zijn films krijgen hier een mooi eerbetoon.
In Jour de fête neemt een dorpje uit de Berry de honneurs waar, Rumba speelt aan de krijtrotsen van de Albasten Kust in Normandië. Het verlangen om in een Renault 4 naar een van die bestemmingen te rijden, maakt zich van mijn meester. Toch maar huiswaarts gekeerd waar ik in oude Tati-banden duik en me de hele avond onderdompel in de heerlijke soundtracks van zijn films. Even lijkt de Franse Chaplin helemaal terug.
---------------------------
De ruitenwasser uit Playtime (1967).
De nachtelijke postbezorging van dronken facteur François uit Jour de Fête.
(wel met een liedje erover gemonteerd, dat moet u wegdenken, en warme filmmuziek horen)
De hondjes uit Mon oncle (1958).
De fameuze haaiscène uit Les Vacances de Monsieur Hulot (1953). In 1978 voegde Hulot deze sequentie toe aan de film. Het was een knipoog naar Jaws (1975) van Steven Spielberg. Het zou uiteindelijk de laatste filmprestatie van Tati worden.
Om af te sluiten de trailer van Rumba (film van Dominique Abel, Fiona Gordon en Bruno Romy).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten