 |
| Foto: Johan Jacobs |
Hit & Run is een interview-rubriek in de Standaard. Snelle vragen, korte antwoorden en als het kan een originele foto erbij. Onlangs was ik aan de beurt, en dit was het resultaat.
Wanneer hebt u voor het laatst gehuild, en waarom?
De dag na de geboorte van mijn dochter. Het duurde 24 uur vooraleer ik besefte dat ik vader en alles anders was geworden.
Wie moet u spelen in de film van uw leven?
Benoît Poelvoorde. Louis de Funès, als het een postume film is. Onhandigheid en broosheid, nu eens gemaskeerd als humor, dan weer als woordenvloed.
Welke stopwoordjes en zinnetjes gebruikt u te veel?
Enfin, bref, soit. Telkens achter elkaar dan nog.
Wat is uw vroegste herinnering?
Enfin, bref, soit, ik zat op het potje, mijn moeder stond ernaast en een grote zwaluw vloog langs de openstaande deur naar binnen.
Wat had u beter niet gezegd?
‘U moet wel erg gespierd zijn.’ Toen ik tot mijn schaamte plotseling (en veel te laat) doorhad dat de Wim met wie ik aan het praten was, de enige en echte Wim Vandekeybus was.
Welke eigenschap stoort u het meest bij anderen?
De enige mensen die ik vrees, zijn zij die nooit twijfelen.
Wat was uw meest beschamende moment?
Toen ik als jongetje tijdens een eeuwenoud Kempisch ritueel de anus van een pas geslacht varken moest kussen – in ruil voor de varkenblaas waarmee ik vervolgens kon voetballen.
Wanneer was u het gelukkigst?
Toen ik de laatste keer moest huilen.
Grote eigendommen uitgesloten, wat is uw dierbaarste bezit?
Mijn allereerste boek. Geschreven op mijn 12de. Vrucht van langdurig onderzoek in talloze gemeentearchieven. De geschiedenis van de familie Van Loo… en van vele andere. Een belangrijk oermoment.
Met welk deel van uw uiterlijk bent u het minst tevreden?
Mijn gestalte.
Als u iets dat uitgestorven is, zou kunnen terugbrengen, wat kiest u dan?
Zeker niet het duel. Ik zou allang dood zijn.
Hoe vaak hebt u seks?
Heb ik al gezegd dat ik pas papa ben geworden?
Is geven beter dan nemen?
Je moet niet alleen geven, het is belangrijk om ook te kunnen ontvangen.
Wat is de ergste job die u ooit gedaan heeft?
Het verbeteren van slecht ingescande teksten uit de Spaanse 17de eeuw.
Hendrik IV, Honoré de Balzac, Talleyrand, Georges Simenon, Jacques Brel en vooral mijn grootmoeder die ik nooit heb gekend – ze mag haar zussen meenemen, dat gaat vuurwerk geven. Geen Napoleon, die zou het eten toch maar in sneltreinvaart naar binnen slaan en de hele tijd monologen afsteken.
Hoe komt u tot rust?
In bad met een boek.
Wat is uw favoriete boek?
Gisteren: Vingt ans après (Alexandre Dumas). Vandaag: Oorlog en vrede (Tolstoj).Morgen: Illusions perdues (Balzac). Kom daarna nog eens terug.
Als u het verleden kon veranderen, wat zou u dan veranderen?
De herroeping van het Edict van Nantes in 1685 door Lodewijk XIV.
Wat houdt u wakker ’s nachts?
Eender wat – de nagel aan mijn doodskist.
Noem één ding dat de kwaliteit van uw leven zou verbeteren?
Instant inslapen en teleportatie.
Wat is uw foutste ‘guilty pleasure’?
Dire Straits. Meer zelfs: Mark Knopfler. Naar Royal Albert Hall op 25 mei.
Als u terug in de tijd kon reizen, waarheen zou u gaan?
Naar de loopwedstrijd die mijn vader won begin jaren 60. Naar de trots van mijn grootvader die nog zonder krukken kon rondwandelen.
En in uw eigen verleden?
Naar ons optreden in de Kleine Komedie in Amsterdam vorig jaar. Maar dan gewoon als toeschouwer in de zaal. Of wacht: doe toch maar het integrale chirokamp in As uit 1984.
Welke song mogen ze spelen op uw begrafenis?
La ville s’endormait van Brel. Ingezongen met maar één long zodat zijn stem een octaaf lager en nóg aangrijpender klinkt. Een lied waarin leven en dood een zowel macabere als vitalistische dans opvoeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten