Boekhandeltournee afgelopen, de boekingsperiode begint

Boekhandel De Reyghere, foto Thomas Barbier

Drie weken lang trok ik in een grillige arabesk door Vlaanderen, met Chanson. Een gezongen geschiedenis van Frankrijk in de hand, Piaf, Brel, Aznavour en Cie in de binnenzak. 

Overal werd ik warm ontvangen. Van Salvator in Mechelen waar de huispoes tijdens mijn causerie van schoot naar schoot ging en met het kopje begon mee te wiegen bij Alexandrie Alexandra, via de bomvolle boekhandel De Reyghere in Brugge waar zo krachtig werd gezongen dat de voorbijgangers met hun neus tegen de vitrine bleven staan, tot in de nieuwe boekhandel in het oude station van Berlaar waar in totaal elf treinen voorbij kwamen gereden, en Michel Fugain en Charles Trenet dus tot elf keer toe de mond werden gesnoerd. 

De poes van boekhandel Salvator

En die ene keer in Wervik dat ik omwille van details die ik u bespaar wifi-aansluiting had met het internet (wat normaal gezien nooit gebeurt; ik heb mijn laptop gewoon bij om enkele fragmenten te laten horen) en mijn vader me plots skypte. En ik bij wijze van intermezzo zijn oproep beantwoordde. "Alles goed, zoon?", vroeg hij. En toen stapte ik weg van achter mijn computer, die ik naar het publiek had gedraaid, waarop de 120 aanwezigen uit volle borst een Frans chanson inzetten voor mijn verbouwereerde vader. "Ik zal u maar laten doen", zei hij. 

Deze tournee heeft ervoor gezorgd dat mijn

chanson-conférence ondertussen helemaal klaargestoomd is. Organisatoren kunnen ze boeken bij ann.ceulemans@wpg.be voor de periode vanaf april 2012. Meer info hier.

In Sint-Niklaas was Joost Houtman van De Morgen aanwezig. Net dan, net die ene keer liet de muziekinstallatie het afweten (Murphy ô Murphy!) zodat ik extra krachtig van leer moest trekken. Het kwam allemaal toch goed:

"Sint-Niklaas. De zaal is gevuld met kwieke senioren. Bart Van Loo steekt van wal. Letterlijk 1 minuut 14 seconden later zingt de hele zaal met hem mee. "Het Franse chanson loopt via een infuus rechtstreeks in uw hart", verklaart hij niet zonder pathetiek. Maar Van Loo is ook een verrassende verteller en wanneer hij het publiek met lichtvoetige eruditie meeneemt naar de Parijse Pont Neuf om via Karel de Grote bij France Gall uit te komen, hangt iedereen aan zijn lippen. Gall leidt op zijn beurt naar Claude François, maar ook naar Lodewijk XIV en Charles Aznavour. "De Franse chansons zijn oorwurmen zonder tunnelvrees", aldus Van Loo. Dat laatste geldt zeker ook voor de schrijver zelf." (De Morgen, 14 december 2011)