"Zanger/acteur Filip Jordens en francofiel Bart Van Loo maakten een literair-muzikaal programma rond erotiek in de klassiekers van Jacques Brel.Dat Brel de liefde in zijn liederen bijna religieus benaderde, is bekend. Dat hij in zijn teksten een vaak mysogiene houding aanneemt ten aanzien van zijn vrouwelijke protagonisten – Mathilde en de naamloze vrouw uit ‘Ne me quitte pas’ in het bijzonder – hadden we ook al gehoord. Maar dat Brel zijn nichtje Rosa in de gelijknamige tango ‘in alle standjes bezingt en verbuigt’, zoals Knack-medewerker Bart Van Loo het vertelde? Daar hadden we nog niet bij stil gestaan.
Bij wijze van introductie van het optreden van Jordens/Brel citeerde Van Loo nog een paar opmerkelijke erotische frasen uit het indrukwekkende en veelzijdige oeuvre van Brel. De ene al suggestiever dan de andere. In ‘La chanson des vieux amants’ wordt het overspel van de zich verzoenende oudjes goedgepraat met de woorden ‘Il faut bien que le corps exulte’. Het lichaam moet kunnen jubelen. Het minder bekende ‘Le Gaz’ speelt zich af in een bordeel, waarin mannen met de code ‘Je viens pour le gaz’ aangeven dat ze niet gekomen zijn om alleen maar een pintje te drinken.
Jordens zingt niet alleen nummers van Jacques Brel, hij ís Jacques Brel. Door een of andere speling van de natuur lijkt hij op Brel, klinkt hij als Brel en beweegt hij als Brel. Duidelijk tot genoegen van het publiek in het Oostendse cultuurcentrum Vrijstaat O., dat Jordens en zijn virtuoze pianist zondagnamiddag 5 december bedankte met een staande ovatie. Net als bij Brel en zijn vaste pianist Gérard Jouannest, was hun samenspel dynamisch en bouwden ze elk nummer gestaag op naar een energieke climax. Ze kozen vooral voor de expressievere liederen en lasten die zonder compromissen, zonder bindtekst en zonder pauzes aan elkaar in een naadloze set die slechts enkele rustpunten kende bij de intiemere klassiekers ‘Ne me quitte pas’ en ‘Le Plat Pays’.
Het idee om op zoek te gaan naar de erotiek in het werk van Brel kwam volgens Van Loo van Dorian van der Brempt, directeur van het Vlaams-Nederlandse Huis deBuren, samen met Vrijstaat O. de organisator van dit namiddagprogramma. Het moest het orgelpunt worden van een namiddag met rode oortjes en vooral met veel plezier luisteren naar hoe erotiek en literatuur in de Franse letteren innig met elkaar verstrengeld zijn.
Van Loo gidste het publiek doorheen eeuwen van erotische geschriften, die hij naar aanleiding van zijn boek ‘O Vermiljoenen Spleet! Seks, erotiek en literatuur’ kon inkijken in het Walhalla van de erotische literatuur: ‘L’Enfer’ van de Bibliothèque nationale de France. Het is de plek waar sinds 1830 de werken werden weggeborgen die naar de normen van toen te expliciet waren en dus niet voor ‘onbevoegden’ geschikt. Pas in 2007 werd L’Enfer – genoemd naar de plaats waar de zondigende schrijvers zouden terecht komen na hun dood op de brandstapel - opengesteld en kon de verboden vrucht worden ‘geconsulteerd’. Wat Van Loo met zichtbaar plezier deed.
Het leverde voldoende stof op om een volgende keer het voorspel wat beter van de tongriem gesneden in te leiden. Wat dacht u van ‘de liefde is een aandoening die via de ogen naar binnen gaat en als een schokgolf het lichaam langs onderen weer verlaat’?"
Foto's kunt u hier bekijken.
Bij wijze van introductie van het optreden van Jordens/Brel citeerde Van Loo nog een paar opmerkelijke erotische frasen uit het indrukwekkende en veelzijdige oeuvre van Brel. De ene al suggestiever dan de andere. In ‘La chanson des vieux amants’ wordt het overspel van de zich verzoenende oudjes goedgepraat met de woorden ‘Il faut bien que le corps exulte’. Het lichaam moet kunnen jubelen. Het minder bekende ‘Le Gaz’ speelt zich af in een bordeel, waarin mannen met de code ‘Je viens pour le gaz’ aangeven dat ze niet gekomen zijn om alleen maar een pintje te drinken. Jordens zingt niet alleen nummers van Jacques Brel, hij ís Jacques Brel. Door een of andere speling van de natuur lijkt hij op Brel, klinkt hij als Brel en beweegt hij als Brel. Duidelijk tot genoegen van het publiek in het Oostendse cultuurcentrum Vrijstaat O., dat Jordens en zijn virtuoze pianist zondagnamiddag 5 december bedankte met een staande ovatie. Net als bij Brel en zijn vaste pianist Gérard Jouannest, was hun samenspel dynamisch en bouwden ze elk nummer gestaag op naar een energieke climax. Ze kozen vooral voor de expressievere liederen en lasten die zonder compromissen, zonder bindtekst en zonder pauzes aan elkaar in een naadloze set die slechts enkele rustpunten kende bij de intiemere klassiekers ‘Ne me quitte pas’ en ‘Le Plat Pays’. Het idee om op zoek te gaan naar de erotiek in het werk van Brel kwam volgens Van Loo van Dorian van der Brempt, directeur van het Vlaams-Nederlandse Huis deBuren, samen met Vrijstaat O. de organisator van dit namiddagprogramma. Het moest het orgelpunt worden van een namiddag met rode oortjes en vooral met veel plezier luisteren naar hoe erotiek en literatuur in de Franse letteren innig met elkaar verstrengeld zijn.
Van Loo gidste het publiek doorheen eeuwen van erotische geschriften, die hij naar aanleiding van zijn boek ‘O Vermiljoenen Spleet! Seks, erotiek en literatuur’ kon inkijken in het Walhalla van de erotische literatuur: ‘L’Enfer’ van de Bibliothèque nationale de France. Het is de plek waar sinds 1830 de werken werden weggeborgen die naar de normen van toen te expliciet waren en dus niet voor ‘onbevoegden’ geschikt. Pas in 2007 werd L’Enfer – genoemd naar de plaats waar de zondigende schrijvers zouden terecht komen na hun dood op de brandstapel - opengesteld en kon de verboden vrucht worden ‘geconsulteerd’. Wat Van Loo met zichtbaar plezier deed. Het leverde voldoende stof op om een volgende keer het voorspel wat beter van de tongriem gesneden in te leiden. Wat dacht u van ‘de liefde is een aandoening die via de ogen naar binnen gaat en als een schokgolf het lichaam langs onderen weer verlaat’?"
Foto's kunt u hier bekijken.
Jeroen Bert (bron: Knack)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten