dinsdag 21 september 2010

Frans Laarmans in Frankrijk, of hoe fictie de werkelijkheid bepaalt. Starring Olivier Salon.

Belevenissen in de rand van Elsschot, Antwerpen en Coraline (2)
  • In Elsschot, Antwerpen en Coraline verzin ik een Willem Elsschot-conferentie. Franse auteurs die zogezegd samenkomen om over de Antwerpse schrijver te debatteren. In het boek staat een lijst van bestaande auteurs met telkens de denkbeeldige titels van al even illusoire lezingen. Toen Elsschot, Antwerpen en Coraline klaar was, kreeg ik het idee om aan diezelfde auteurs de vertaling van Kaas en Lijmen/Het been op te sturen. In het begeleidend schrijven doe ik ook de gefantaseerde Elsschot-conferentie uit de doeken.
  • Voor de Franse auteur Olivier Salon (schrijver van het heel mooie El Capitan) bedacht ik de volgende spreekbeurt-titel: “Frans Laarmans of bekende mensen met maar één klank in hun naam”. Ongeveer een maand later krijg ik een brief in de bus van diezelfde Olivier Salon. Hij had Kaas verslonden en was gefascineerd geraakt. Bovendien hield die denkbeeldige Willem Elsschot-conferentie hem dagenlang bezig. En toen schreef hij een tekst bij mijn uitgevonden titel. Die stuurde hij me nederig toe. Ik stond perplex. “Frans Laarmans of bekende mensen met maar een klank in hun naam”. En kijk, Olivier Salon schreef een tekst waarin alle woorden alleen maar uit een en dezelfde klinker bestaan (zoals Frans Laarmans dus), een eerbetoon bovendien aan Elsschots beroemde personage. En zo bleek de fictie plots werkelijkheid te zijn geworden.
  • Dat vond ik zo wonderlijk dat ik Olivier Salon opzocht in zijn Normandische vakantiehuisje. In het volgende filmpje ziet u hoe hij enkele fragmenten uit zijn wonderlijke Laarmans-tekst voordraagt. De volledige onvertaalde (trouwens onvertaalbare, dat zult u wel merken) tekst vindt u hier

1 opmerking:

Haddock zei

Tja, een ware heksentoer!
een eenklankerig toet, getoeter!
vond het echt koddig, doe zo voort!