Ik zag hem gisteren nog net wegglippen. De zetduivel. Hij had op de setlist die in de coulissen lag een van de beroemdste nummers van Brel veranderd in “la chanson des vieux Allemands”. Ach, bij Brel is “le diable” nooit ver weg. Gisteren heb ik wel één ding geleerd: de zetduivel speelt accordeon.
Het was een eer om gastheer te mogen zijn op deze unieke Brel-hommage 40 jaar na zijn dood, dag op dag 60 jaar na zijn passage in Leuven op 5 november 1958. Merci aan Sarah d'Hondt, Jan De Smet, Lien Van De Kelder, Elina Duni, Wende, Filip Jordens, Gwen Cresens Trio, Stijn Bettens, Andries Boone en de hele technische ploeg, de zorgzame Mia en Danny Theuwis.
(Foto's: Cindy de Kuyper).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten