Hoe hij het deed weet ik niet, maar Stephan liet me poseren in de even grote als donkere schuur van het Hoevemuseum vlakbij. Uit een klein raampje dat minstens uit de tijd van de Bourgondiërs moet dateren, viel wat licht. Het was genoeg voor onze hedendaagse Vlaamse Primitief. Moet ik toevoegen dat ik er erg verguld mee ben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten