Mon doux Paris. Mon cher Paris. Ma déchirure

 
Mon doux Paris. Mon cher Paris. Ma déchirure. 
Zoet. Zacht. Scheur.

Drie dagen geleden was ik met mijn geliefde in de Olympia in Parijs voor een concert van Francis Cabrel. Aten we samen in een restaurant. Nu hoor ik net dat een goede Parijse vriendin gisteren vlakbij de Bataclan was, maar godzijdank de hele nacht kon schuilen bij vrienden. Zelf stond ik in Nieuwegein op een podium waar ik in verbeelding door mijn geliefde Parijs struinde. Op de terugweg viel de werkelijkheid binnen via de radio.  In mijn hoofd  begonnen de woorden van Aragon te schuiven. Ik voelde hoe zijn 'amour' in 'Paris' veranderde en hoe Brassens alles in een troostende melodie wikkelde.

Mon doux Paris. Mon cher Paris. Ma déchirure. 
Zoet. Zacht. Scheur.