Vinyl op de vloer, chanson op de scène, stilte in de schrijfkamer

Vooraleer onderstaand pictuurtje op de gevoelige plaat werd vastgelegd, stroomde er heel wat water door de Seine. We zouden voor een reportage in De Standaard "iets" met vinylplaten doen.  Uiteindelijk bleek de vloer in de living op maat van LP's te zijn gemaakt. En kijk, we hebben dan maar een mozaïek bij elkaar gepuzzeld waarna de fotograaf me sommeerde om er zo ontspannen mogelijk tussen te gaan liggen. Beetje grappig als je ziet dat Mike Brant bij wijze van spiegelbeeld (rechts boven) lijkt te suggereren dat het goed is. Al ligt de man er iets langoureuzer bij dan ondergetekende. Noblesse oblige.

Vorige woensdag begon de lange reeks conférences in een volgelopen Roma-foyer. Een fijne avond voor een warm publiek. Michiel Leen van Knack kwam luisteren, Chef-cultuur van De Standaard Peter Vanthygem volgde me bij de voorbereiding van die avond, en wijdde er een mooi stuk aan dat eindigde met een stapel vinyl op de vloer.

Foto: Jimmy Kets

Ik kijk er naar uit om mijn verhaal op de geboekte plekken te doen, maar verlang evenzeer naar de stille periodes ervoor en erna. Zo is het gepland én bedoeld. Het chanson ligt me na aan het hart, maar beetje bij beetje wordt het tijd om mijn tanden in iets geheel anders te zetten. Graag wil ik over twee jaar een nieuw boek klaar hebben en dat vraagt tijd. Dat is de uitdaging voor de komende jaren: een evenwicht vinden tussen de publieke conférences en het eenzame schrijfwerk, kortom, tussen het podium en het klooster.

Bij wijze van aanmoediging nog de meningen van enkele kenners en journalisten (die er in de Roma of op try-outs bij waren) over de chanson-conférence waarmee ik de komende maanden het nieuwe schrijflabeur zal afwisselen.

• Joost Houtman in De Morgen:

Foto: Chris Rachel Spatz.

"Sint-Niklaas. De zaal is gevuld met kwieke senioren. Bart Van Loo steekt van wal. Letterlijk 1 minuut 14 seconden later zingt de hele zaal met hem mee. "Het Franse chanson loopt via een infuus rechtstreeks in uw hart", verklaart hij niet zonder pathetiek. Maar Van Loo is ook een verrassende verteller en wanneer hij het publiek met lichtvoetige eruditie meeneemt naar de Parijse Pont Neuf om via Karel de Grote bij France Gall uit te komen, hangt iedereen aan zijn lippen. Gall leidt op zijn beurt naar Claude François, maar ook naar Lodewijk XIV en Charles Aznavour. "De Franse chansons zijn oorwurmen zonder tunnelvrees", aldus Van Loo. Dat laatste geldt zeker ook voor de schrijver zelf."

• Chansonkenner Toon Hillewaer:

“Mooie mix van grap, ironie, anekdote en ontroering. Bart grasduint door de Franse geschiedenis met het Franse chanson als illustratie. Het publiek hangt anderhalf uur lang aan zijn lippen”.

• Peter Vanthygem in De Standaard:

"Het ene verhaal volgt het andere op, echt op zijn Frans, en de verteller springt soms in de rol van de zanger. Wanneer Aznavour La bohème zingt, laat Van Loo zoals die legende zijn zakdoek vallen. Hij koppelt nostalgie aan historisch inzicht, mengt kleine verhaaltjes met grotere patronen, (...) test de kennis van het publiek en laat meezingen waar het kan. En dan, omdat dat nu eenmaal moet, geeft hij ons zijn lievelingschanson, Brel die met zijn laatste ademstoten La ville s’endormait zingt. Bloedmooi. "

• Podiumbeest, veellezer en alleskunner Vitalski:

"Iedereen heeft ooit wel eens een leraar gehad waar hy wél graag les van kreeg, en aan wiens lessen in het schemerige namiddaglokaal hy of zy nu met gretigheid terugdenkt; dankzy bart van loo kan je die magie nu herbeleven. De Bouwelaar verheft de kunst van het begeesterd exposeren tot een hogere dimensie en transformeert zyn nochtans volwassen publiek in een oogwenk tot een stel overyverige lagere schoolkinderen, die alles meêzingen, alles willen weten, rechtveren als ze het goede antwoord weten en een moord begaan voor een goed punt."

Foto: Chris Rachel Spatz.

• Knack-reporter Michiel Leen:

"Zonder naar adem te happen weeft Van Loo de grootste Franse hits aan elkaar, om zo via de zotste popquizweetjes de geschiedenis van Frankrijk te reconstrueren. Karel de Grote, Hendrik de Vierde, Lodewijk De Veertiende, Charles De Gaulle, ze passeren allemaal de revue. En een conferencier die zelfs munt weet te slaan uit een ondergesneeuwd geschiedenisfeit als het edict van Nantes (google that shit), heeft van niemand les te krijgen. (...) Deze conférence swingt en het publiek lust er wel pap van."


PS: Voor de fans van chanson. Afgelopen zaterdag was er een mooie aflevering van Les compagnons de la chanson op Klara. Kurt Van Eeghem in gesprek met de sympathieke chanson-kenner Dries Delrue. Twee uur plezier. Luister hier.