Non-fictie-romans

Drie dagen voor Trumps verkiezing begon ik toevallig in “Het complot tegen Amerika” van Philip Roth; stond al een tijdje op mijn lijstje. Een week later bleek dit het boek dat je absoluut moest lezen. Neen, ik ga dat hier niet beginnen roepen, u leest maar wat u wilt, maar het is wel degelijk een prachtige roman, zo eentje waar je ook nog wat van opsteekt. Roth voegt zelfs nog een historisch dossier als nawerk toe. "Het complot tegen Amerika” behoort tot de door mij erg beminde soort van non-fictie-romans. Die bezitten de trilling van de volbloedroman, hebben epische spankracht en spelen in op je empathisch vermogen, noem maar op, én op de koop toe leer je, gezeten op die warme wolk van meeslepende lectuur, ook nog eens veel bij. Romans als “De Welwillenden” van Jonathan Littell, de Cicero-trilogie van Robert Harris of “Wil” van Jeroen Olyslaegers behoren ook tot die categorie - een voor een aanraders trouwens. En dan nu een vraag, ik wil graag nog een Roth lezen, eentje die qua sfeer en opzet aansluit bij “Het complot tegen Amerika”. Iemand? Alvast mijn dank.

PS Nicolas Rombouts heeft in zijn Facebook-reactie uiteraard gelijk als ie stelt dat deze roman van Roth behoort tot een bijzondere soort van non-fictie-romans, nl. die van de "wat als"-categorie, die van "counterfactual history" of zoals de Fransen het graag zeggen, die van de "uchronie".

Gesuggereerde titels: De menselijke smet, Amerikaanse pastorale, Zuckerman-trilogie.